شبکه های اجتماعی قدرت خود را بار دیگر نشان دادند. هشتگ رای مشروط ذیل توییت های کسانی بود که می خواستند رنگ بنفش را که داشت کمرنگ می شد مجدد پررنگ کنند
هر چند کسانی که در توییتر هشتگ رای مشروط را ترند کردند بخش محدودی از رای دهندگان به حسن روحانی بودند اما بسیاری از همان ۲۳ میلیون نفر هم بیش از آنکه به دنبال اثبات روحانی باشند به دنبال نفی یک جریانی بودند که رئیسی از بخت بدش نماینده آن شده بود.
آن ها به روحانی دادند تا از او بخواهند اقداماتی انجام دهد که البته بسیار متنوع و بعضا خارج از توان اوست از رفع حصر موسوی تا ضمانت مجوز کنسرت موسیقی، از ربنای شجریان تا رسیدگی به وضع کارگران از خلع وزیر هزار میلیاردی تا ایستادگی مقابل جریان پایداری از برجام هسته ای تا آزادی های سیاسی از گفت و گو تعامل با جهان تا بهبود وجهه بین المللی ایران و....
علیرغم بسیج حاکمیت در حمایت از رئیسی، جامعه مدنی به مدد رسانه های اجتماعی دیواری که تحریمی ها دور خود کشیده بودند را تخریب کرد و حتی صدای خود را به دورترین نقاط ایران رساند روحانی می دانست که بدون حضور فعال مردم در شبکه های اجتماعی نمی تواند حریف رسانه ملی و هجمه های مخالفین شود از مردم و به خصوص جوانان دعوت کرد که حضور فعال داشته باشند اما پایان این دعوت نه ۲۹ اردیبهشت ۹۶ بلکه انتخابات ۱۴۰۰ خواهد بود.
امروز آغاز راه است، همه آن ۲۳ میلیون باید بدانند که رسالت آنان در یک مرحله حمایت از روحانی در انتخابات بود اما ادامه این روند با نُت قبلی، در آینده سمفونی پیروزی را رقم نمی زند، رای مشروط نه فقط یک هشتگ که جنبش اجتماعی مطالبات ما از روحانی است.
ذره بین این بار نه در دست رقبا و مخالفین دولت اعتدال که باید در دست تک تک رای دهندگان به روحانی باشد. اگر همان جدیت قبل از انتخابات را تا انتخابات ۱۴۰۰ داشته باشیم و عملکرد دولت را به نقد بکشیم و خواسته های عمومی خود را بدون تعارف و مصلحت اندیشی بیان کنیم در انتخابات بعد نه تنها شاهد ظهور یک احمدی نژاد جدید نخواهیم بود بلکه کاندیدایی خواهیم داشت که بیش از کف مطالبات اصلاح طلبان باشد