در فضیلت وسطیت/ دو راستگوی عاقل عاشق؛ علی و ابراهیم
از کلیشه های سیاسی و اجتماعی گریزانم. از اینکه یا «اصولگرا» باشم یا «اصلاح
طلب» یا راست یا چپ یا سوپر انقلابی یا ضدانقلابی فرار می کنم. البته حتما
در بعضی افکار به یکی از این دو طیف گرایش دارم اما اینکه یک کلیشه کلاسیک
از یکی از اینها باشم را نادرست می دانم.
به همین دلیل آدمهایی را که به نظرم
در این کلیشه نبودن و در این وسط بودن موفق هستند، بسیار دوست دارم.
آدمهایی مثل ابراهیم حاتمی کیا و علی مطهری، آدمهای منصفی که در کلیشه های
یک جناح نمی گنجند. انصاف و عدل و راستی روش آنان است نه صرفا هماهنگی با
یک طرز فکر. استقلال و راستی و اصالت آنها قابل احترام است حتی اگر نظری
مخالف با نظر من و شما داشته باشند.
فقط ابراهیم حاتمی کیاست که دیده بان ارزش
های شهدای ماست و بهترین خاطرات سینمایی ما از جبهه های جنگ را او رقم زده
است و برای بچه های مدافع حرم اشک می ریزد و به مفهوم مقاومت در معنای
جهانی آن باور دارد و برای احقاق حق «شیار 143 » فریاد می زند و از سینمای
غیرمعتقد به مبانی انقلاب به صراحت انتقاد می کند و از جریان شبه روشنفکر
برائت می جوید و در عین حال در نقد نیروهای خودسر امنیتی شاهکار «به رنگ
ارغوان» را خلق می کند و با صدای بلند می گوید که در انتخابات سال 88 به
«میرحسین موسوی» رای داده است و فیلم انتقادی درباره حوادث سال 88 می سازد که
توقیف می شود و برای «سیدمحمد خاتمی» رییس جمهور اسبق کشور احترام خاصی قایل است و فیلم تازه اش «بادیگارد» را برای مهمان ویژه اش «بهزاد نبوی» اکران خصوصی می کند.
هر یک از دو جناح از
بخشی از دیدگاه های او ناراضی اند اما مهم این است که او راضی است چون خودش
است، راستگو و معتقد به حقیقت، بدون رنگ بدون دروغ بدون منفعت طلبی بدون هراس از مخالف بودن.
فقط «علی مطهری» است که از «حجاب اجباری» دفاع می کند و به
دولت ها درباره سستی در مقابله با بدحجابی تذکر شدید می دهد، و به رهبری
برای رد صلاحیت هاشمی نامه می نویسد، و از «آرمان فلسطین» حمایت می کند، و از
نبود آزادی بیان و عدم اجرای فصل حقوق ملت گله می کند، و درباره رفع حصر آن سه اسیر
به مسئولین هشدار می دهد، و آرای فکری «میرحسین موسوی» را نقد می کند، و درباره
ورود زنان به ورزشگاه ها نظری غیر از نظر سایر چهره های سرشناس دینی را
ابراز می کند، و از طرح جداسازی محیط کار زنان و مردان در شهرداری استقبال
می کند و برای «شهردار» نامه تشکر می نویسد، و از شهرداری به دلیل بلندمرتبه
سازی های غیرقانونی در نطق خود انتقاد می کند، و صراحتا از نظارت بر رهبری
می گوید و می گوید «برخی برداشت غلطی از ولایت فقیه دارند و آن را مخالف
آزادی تفسیر می کنند» و به صریحترین شکل ممکن می گوید «ولایت فقیه تعطیل عقل
نیست».
«علی مطهری» بی اصول نیست، متعارض نیست. «علی مطهری» دستگاه فکری دقیقی دارد که لزوما با نوسانات سیاسی تنظیم نمی شود. روزی که صدها «علی مطهری» و «ابراهیم حاتمی کیا» داشته باشیم سیاست و جامعه به سوی اخلاق و عقلانیت و دین داری حرکت خواهد کرد.
عید مبعوث شدن «رسول اکرم» مبارک. ان شالله همه کسانی که مثل حضرتش فقط به حقیقت تعهد دارند امشب از پدر مهربانمان عیدی بگیرند.
به پیشنهاد نویسنده خوش ذوق رجعت صدر، لینک قسمتی از مصاحبه ابراهیم حاتمی کیا با مهرنامه به ذیل این مطلب اضافه می شود:
من شمشیری نیستم که بتوان با آن خیار پوست کند!