مرزها را پررنگ کنیم
تفاوت زنان و مردان در دو چیز است: تفاوتهای فیزیکی و تفاوتهای روحی. ما معمولا وقتی میخواهیم بگوییم فلان آدم زن است یا مرد، روی تفاوت فیزیکی قضاوت میکنیم. ولی نباید از تفاوتهای روحی نیز غافل شد.
روحیات زنانه یا مردانه را نباید سیاه و سفید دید. بلکه حالت طیفی دارد. یعنی یک سوی طیف مرد کامل و سوی دیگر زن کامل و در فاصله بین این دو افرادی که به صورت کمرنگ یا پررنگ روحیات جنس مقابل خود را دارند.
اگر بپذیریم که هر انسان سالمی کشش و علاقه به جنس مخالف خود دارد، می توان گفت هرچه فرد روحیاتش با جسمش هماهنگ تر باشد، تمایل بیشتری به جنس مخالف خود دارد. هرچند انتخاب جسم زنانه یا مردانه دست خود افراد نیست، اما جنبه روحی را میتوان مدیریت کرد. قبل ترها روی این تفاوتها بیشتر تاکید میشد و سعی میکردند هرکس را به سمت انتهای طیف خود نزدیک کنند. مثلا بازی ها تقسیم میشد به پسرانه و دخترانه، کارها تقسیم میشد به زنانه و مردانه، لباسها تقسیم میشد به مردانه و زنانه، و خیلی چیزهای دیگر.
اما الان چه؟ تفکیکی بین بازی دختربچه ها پسربچه ها نیست، مرز بین شغلهای مردانه و زنانه از بین رفته، لباس زنان و مردان شبیه هم شده، تفریحات زنانه و مردانه به هم نزدیک شده و خیلی چیزهای دیگر. الان حتی مرز بین اسمهای دخترانه و پسرانه هم معلوم نیست! نتیجه این اتفاقات این شده که هر روز با زنانی مواجه می شویم که روحیات مردانه پیدا کرده اند و نیز مردانی را می بینیم که روحیات زنانه دارند. و این خود سرآغاز معضلاتی مثل همجنسگرایی است.
باید سعی کنیم روحیات فرزندانمان را از ابتدا مطابق با جنسیت آنها تقویت کنیم و مرزهای بین زنان و مردان را پررنگ تر کنیم تا با معضلات بعدی آن مواجه نشویم
پ.ن: شاید به بهانه تصویب قانون کذا در آمریکا این متن نوشته شد