الدین

در اینکه صادق لاریجانی یکی از بدترین مدیران رده بالای کشوری است شکی ندارم؛

در اینکه قوه قضاییه ما بسیار سیاسی کاری میکند و میلیونها کیلومتر با آرمان عدل علوی که اول انقلاب وعده داده شد فاصله دارد هم شکی ندارم؛

همه ما در این سالها فهمیدیدم که هر چیزی در ایران امکانپذیر است و تقریبا چیزی به عنوان محال نداریم؛

برایمان کاملا اثبات شده که خیلی از اوقات آقازاده ها و ژن-خوب ها حسابی در استخر رانت و پول و قدرت آب تنی میکنند؛

اما اگر بخواهیم عادلانه نگاه کنیم، همه ما (به عنوان اصلاح طلب و اصولگرا و  غیره) اگر پسوند مسلمان و عادل را پشت سرمان داشته باشیم، باید قاطعانه بگوییم "زهرا لاریجانی دختر صادق لاریجانی جاسوس نیست مگر اینکه در محکمه صالحه عادله جرمش اثبات شود".  آمدنیوز و سایر سایتها وشبکه ها و کانالهایی که این چند روزه روی جاسوسی زهرا لاریجانی مانور میدهند و سعی میکنند اسناد و اطلاعات ارائه دهند، در واقع صرفا دارند یک اتهام را مطرح میکنند. اتهامی که هنوز اثبات نشده است و مدرک متقنی هم برایش ارائه نشده است. طبق همه اصول فقهی و قانونی اصل بر برائت است و هیچکس از نظر قانون مجرم شناخته نمی شود، مگر اینکه جرم او در دادگاه صالح اثبات شود (اصل 37 قانون اساسی)  و هرکس پیش از اثبات جرم، دیگری را مجرم خطاب کند، خودش مجرم است. من به هیچ وجه دل خوشی از صادق لاریجانی ندارم و به نظرم اصلا و ابدا به درد جایگاهی که قرار گرفته نمیخورد اما دلیل نمیشود که در برابر دخترش از عدالت خارج شویم.

مشکل اصلی ما قوه قضاییه ماست که عادل نیست. کسی را به اتهام قتل یکماهه محاکمه میکند و حکم میدهد و حکم را قطعی میکند و حکمش را اجرا میکند اما سعید مرتضوی را از 88 تاحالا هنوز محاکمه نکرده! هرروز برای سید محمد خاتمی محدودیت ایجاد میکند و احمدی نژاد که چندین حکم قطعی دارد همچنان راست راست راه میرود و پست و سِمت میگیرد. اگر قوه قضاییه ما سالم و عادل و علوی بود، برای خودش هم بهتر بود.

کاش قوه تحت امر صادق لاریجانی اینقدر عادل و منصف بود که فرزند رییسش را عادلانه محاکمه کند و به این سیرک مسخره ای که چند هفته وقت کشور را تلف کرده پایان دهد.