راهی به کدام سو؟
کردهای جدایی طلب خود را بزرگترین ملت بدون سرزمین می دانند آنان با اشاره به نسل کشی انفال در زمان صدام، سیاست های نژادپرستانه اردوغان و همین طور جنایات داعش علیه کردها را دلیلی برای تشکیل دولت مستقل در شمال عراق می دانند بارزانی معتقد است اگر مستقل شویم می توانیم امنیت و رفاه را برای مردم کردستان به ارمغان بیاوریم از این رو طبق اخبار غیر رسمی ۸۸% مردم به استقلال از عراق رای مثبت می دهند
اما آیا امنیت، رفاه و آسایش مردم کردستان عراق پس از سختی‌های بسیار راهی است که بارزانی مقابل آنان قرار داده است؟
مسعود بارزانی که هفتاد و یک سال پیش در مهاباد به دنیا آمد از سال‌ها پیش سودای ریاست بر کردستان را داشته و برای تحقق رؤیای خود حاضر است هر گونه هزینه ای را بر مردم کردستان تحمیل کند از این رو قبل از برگزاری رفراندوم برای دولت عراق و ترکیه خط و نشان می‌کشد و به صراحت می‌گوید برای حفظ کرکوک از گزینه نظامی استفاده می کنیم، این مساله نشان می‌دهد که او
به عواقب تصمیمات خود کاملاً آگاه است.
شرایط جغرافیایی کردستان عراق نشان می‌دهد راه سعادتی که بارزانی به مردم کردستان نشان می دهد آنان را به منزلگاه مقصود نمی رساند، زیرا کردستان عراق میان چهار کشور عراق، ایران، ترکیه و سوریه قرار گرفته و هیچ دسترسی به آب‌های آزاد ندارد.
با توجه به مخالفت صریح و قاطعانه این چهار کشور با استقلال کردستان، بارزانی نه تنها در صادرات نفت شمال بلکه در واردات کالاهای ضروری
هم دچار مشکل خواهد شد و بدیهی است که هزینه آن را مردم کردستان عراق می پردازند
چرا بارزانی ۲۵ سپتامبر ۲۰۱۷ را برای بلندپروازی های خود انتخاب کرد؟
اختلافات سیاسی میان حزب الدعوه و حکیم با جریان مقتدی صدر و همچنین درگیری فرسایشی ارتش عراق با نیروهای داعش، عزم بارزانی را برای جدایی کردستان عراق جزم کرده زیرا به زعم او بغداد در شکننده ترین حالت سیاسی و نظامی خود به سر می‌برد
بارزانی که با کمک ارتش عراق و حشدالشعبی خطر داعش را از اربیل و کرکوک دور کرد می‌خواهد پیش از آنکه ارتش و نیروهای حشدالشعبی مناطق باقیمانده را از داعش پس بگیرند کار استقلال را تمام کند اما به نظر می‌رسد با وجود شرایط خاص سیاسی و نظامی عراق واکنش بغداد به اربیل متفاوت با تحلیل بارزانی باشد
زیرا واکنش‌های شخصیت‌های تراز اول و نخبگان سیاسی عراق نشان می‌دهد با وجود همه اختلافات با استقلال کردستان مخالف اند، همچنین ارتش عراق و نیروهای حشدالشعبی امروز نسبت به گذشته تجربه بیشتری کسب کرده و با آزادسازی موصل و پیروزی های اخیر روحیه بهتری دارند ضمن اینکه در صورت لزوم برای رویارویی نظامی با پیشمرگ های کرد از حمایت همه کشورهای همسایه برخوردارند
با وجود چنین شرایطی بارزانی به چه چیز امید دارد؟
اسراییل تنها حامی جدی استقلال کردستان است طرفداران حزب اتحاد میهنی در راهپیمایی های خود برای حمایت از رفراندوم، پرچم اسراییل را حمل میکنند. اسراییل پیش از این ماجرا هم در دهه شصت و هفتاد میلادی برای تضعیف ناسیونالیزم عرب از کرد ها حمایت کرده بود سلاح و پول‌های اسراییل که از طریق شاه ایران به کردها می‌رسید بغداد را متوجه اربیل می‌کرد تا نتواند با جبهه ناسیونالیزم عربی علیه اسراییل همراهی کند.
بارزانی امیدوار است ضمن دریافت حمایت های مالی و نظامی از طرف تل اویو، از لابی های اسراییل در مجامع بین‌المللی برای اعمال فشار به دولت عراق و جلب حمایت آمریکا و کشورهای اروپایی استفاده کند
همچنین اربیل امیدوار است که از قدرت رسانه ای اسراییل در جهت جلب نظر افکار عمومی مردم، جهانیان را متوجه خود کند.
با تغییر شرایط منطقه پس از انقلاب اسلامی دیگر شرایط ترانزیت سلاح از اسراییل به کردستان عراق وجود نداشته و حتی ترکیه نیز که اخیرا
روابط خود را با اسراییل ترمیم کرده هرگز اجازه واردات سلاح و حتی کالاهای دیگر را به شمال عراق نخواهد داد.
سیاست اعمال فشار به بغداد نیز تاکنون با شکست مواجه بوده زیرا نتانیاهو نه تنها نتوانست جبهه ای در حمایت از بارزانی تشکیل دهد بلکه مخالفت ترامپ با برگزاری رفراندوم و درخواست برای به تعویق انداختن آن نشان داد که اسراییل متحد قدیمی و سنتی خود را نیز نتوانسته با خود همراه کند.
با شرایط موجود به نظر می‌رسد استقلال کردستان عراق برای کرد ها نه تنها رویایی قابل تحقق بلکه کابوسی دهشتناک خواهد شد
هزینه ای سنگین که مردم به بهای بلندپروازی سیاست مداران شان پرداخت می کنند.
نمیشود به سادگی دریافت