پایان شیرینِ تلخ ها
اتفاقات تلخ در زندگی همه رخ می دهد. مثلا کارخانه ای ورشکست شود، عذر یکی از محل کارش خواسته شود، نامزدی دو نفر به فرق کشیده شود، دو شریک بخواهند شراکتشان را به هم بزنند، زندگی مشترک دونفر به طلاق منتهی شود، کسی روانه زندان شود یا هر اتفاق تلخ دیگر.
اما با یک چاشنی شیرین، می توان تلخی این اتفاقات را کمتر کرد. می شود با فکر و برنامه ریزی کاری کرد که تلخی این اتفاقات ناگوار به کمترین میزان ممکن برسد. مثلا اگر قرار است کسی از محل کارش اخراج شود، میشود یک مهمانی کوچک برای او بگیرند و با هدیه و گل او را راهی کنند. یا اگر قرار است کسی برای اجرای حکم وارد زندان شود، او را با جمع دوستان و در فضای خوب روانه زندان کرد. دلیلی ندارد که این اتفاقات تلخ را خودمان با دست خودمان تلخ تر کنیم.
کلا ایجاد "پایان شیرین" خودش یک مهارت است که باید یاد بگیریم. حتی در بدترین شرایط هم باید یاد بگیریم که خودمان با دست خودمان بدترش نکنیم و تا جایی که میتوانیم آن را قابل تحمل تر کنیم.
...............
ما شکی نداریم که طلاق یک اتفاق ذاتا ناخوشایند است. اما قرآن توصیه میکند حتی این اتفاق تلخ هم با خوبی و محبت انجام شود. کاری که دقیقا در فرهنگ ما برعکس انجام میشود و طرفین سعی میکنند تا جایی که میتوانند کار را بدتر و تلختر کنند!
«وَ لِلْمُطَلَّقاتِ مَتاعٌ بِالْمَعْرُوفِ حَقًّا عَلَى الْمُتَّقِین»
«براى زنان طلاق داده شده، کالاى پسندیده (به عنوان هدیه داده شود و این کار) حقى بر متقین است.»
«وَ إِذا طَلَّقْتُمُ النِّساءَ فَبَلَغْنَ أَجَلَهُنَّ فَأَمْسِکُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ أَوْ سَرِّحُوهُنَّ بِمَعْرُوفٍ وَ لا تُمْسِکُوهُنَّ ضِراراً لِتَعْتَدُوا وَ مَنْ یَفْعَلْ ذلِکَ فَقَدْ ظَلَمَ نَفْسَهُ وَ لا تَتَّخِذُوا آیاتِ اللَّهِ هُزُواً ... »
«و چون زنان را طلاق گفتید و به پایان عده خویش رسیدند، پس به خوبى نگاهشان دارید یا به خوبى آزادشان کنید و آنان را براى آزار و زیان رساندن به ایشان نگاه مدارید تا به حقوقشان تعدى کنید و هر کس چنین کند، قطعاً بر خود ستم نموده است و آیات خدا را به ریشخند مگیرید...»
«الطَّلاقُ مَرَّتانِ فَإِمْساکٌ بِمَعْرُوفٍ أَوْ تَسْرِیحٌ بِإِحْسانٍ وَ لا یَحِلُّ لَکُمْ أَنْ تَأْخُذُوا مِمَّا آتَیْتُمُوهُنَّ شَیْئ... »
«طلاق (طلاقى که رجوع و بازگشت دارد) دو بار است و از آن پس یا به نیکو وجهى نگه داشتن اوست یا به نیکو وجهى رها ساختنش و حلال نیست که از آنچه به زنان دادهاید چیزى باز ستانید ...»
البته پایان شیرین طلاق به معنی برگزاری جشن طلاق نیست. کافی است به یکدیگر فحاشی و بی ادبی نکنند، آبروی هم را نبرند، رازهای هم را افشا نکنند و حرمتها را از بین نبرند.
و عرض احترام
جناب شرف الدین امری که می فرمایید بسیار ایده آل و آرمان گرایانه به نظر می رسد
و البته بسیار محال
ما که تا به حال طلاق نگرفته ایم:)
ولی به نظرم می رسد این یک پیش فرض است که طلاق و جدایی می بایست با تلخ کامی همراه باشد
طبعا اگر یک زندگی به این حد از تلخی نرسیده باشد، طلاق بی معنا خواهد بود(در عرف جامعه را عرض می کنم...نه بنابر اصول اخلاقی دو انسان منطقی و متمدن:))
بنابراین طرفین تمام تلاششان را در جهت نابودی این زندگی مشترک به کار خواهند بست که راه بازگشتی وجود نداشته باشد
در واقع می توان گفت
نکته دومی که می توانید به آن بپردازید، همین رجوع و بازگشت و ازدواج مجدد است
که دقیقا به دلیل همین تلخی ها و بی اخلاقی ها
راهش بسته می شود
و غیر ممکن به نظر می رسد
در حالی که در آیات قرآن حتی شرایطی برای بازگشت از طلاق و ازدواج مجدد تعریف شده