الدین

تا جایی که می دانم, تنها چیزی که در اسلام به صورت مطلق به آن حکم شده و قید و تخصیصی ندارد, بحث عدالت است. برای الباقی دستورات ضابطه و چارچوب و حدودی مشخص شده.
مثلا وقتی خداوند درباره امر مقدس جهاد دستور داده است, تاکید کرده که در حین جهاد نباید تعدی کرده و به طرف مقابل ظلم کنید (بقره, 190). یا جای دیگری که خداوند امر به صدقه دادن میکند, در ادامه اش تصریح می کند که این صدقات را به منت و اذیت آلوده نکنید (بقره, 264). خلاصه هر دستوری کلی تبصره خورده است و حد و حدودش مشخص شده.

حالا که در آستانه محرّم قرار گرفته ایم, حواسمان باشد که شعائر حسینی به هیچ وجه مطلق و بدون محدودیت نیست. در این مراسمات نباید مردم آزاری کرد, نباید حق الناس را زیر پا گذاشت, نباید اسراف و تبذیر کرد, نباید اختلاط حرام داشت, نباید تفاخر کرد, نباید سلب آسایش کرد و خیلی بایدها و نبایدهای دیگر.
"دستگاه امام حسین" بودن و "شور حسینی" داشتن, هیچکدام مجوز برای معصیت خدا وخروج از چارچوب احکام شرع نیست.