الدین

پاسخ:
تنها چیزی که چاره نداره مرگه
بقیه چیزها رو ولو به سختی میشه درستش گرد

پاسخ:
چند وقت خوردید و خوابیدید. میخوام یه کم فعالیت کنید نفستون باز شه! :))


محل بحث که هستند. منتها به نظرم با یک تقریب خوبی درست اند. معنی صاحب هم مشخصه. بالاخره از یک زمانی به بعد مسئولین کشور همینها میشند

پاسخ:
آره واقعا. من نمیتونم افق آینده کشور رو ببینم. خیلی برام مبهمه. مثلا شما فکر کن این جوونها بخواند پدر و مادر بشند و یک نسل دیگه رو تربیت کنند. واقعا چی میشه؟!

پاسخ:
1- تیلور سوئیفت تو همه جای دنیا طرفدار و فالوئر داره. کلی از این تعداد ایرانی ها هستند. بعدشم آمریکا با ایران قابل مقایسه نیست. اونها ادعا نمیکنند که نظام ارزشی و اسلامی و انقلابی دارند. اونها هزار و یک دستگاه عریض و طویل با بودجه های نجومی و هزار و یک منبر و تریبون اختصاصی ندارند که مردم رو به سمت نظام و رهبر دعوت کنند. اونها مردم رو از جذب شدن به سمت تیلور و جاستین بیبر نهی نمیکنند. در ضمن با جمله آخرتون هم موافق نیستم

2- خیلی از فعالین سیاسی هم اینستا دارند هم توییتر. از رهبر و رییس جمهور و رییس مجلس بگیر بیا تا پایین. اینکه اکثر مردن ما عوام هستند و سیاسی نیستند درسته. اما مشکل اینجاست که طبق شعارهای آقایون و برنامه ریزی ها و بودجه هایی که خرج میکنند، قرار نبوده اینجوری باشه. قرار بود مملکتی که 20 میلیون جوان داره، ارتش 20 میلیونی داشته باشه. قرار بود تو هر محله ای پایگاه بسیج باشه و جوانها عضوش بشند و از هادیان سیاسی اونها رو هدایت کنند.
به قول عمادالدین الان تو کشور ما با رهبری داره مثل یک سلبریتی رفتار میشه. عکسها هنری آنچنانی، چاپ عکس ایشون روی لباس و لیوان و جاسوییچی، فعالیت در فضای مجازی، هواداری های احساسی و غیره. اما ایشون در رقابت با سایر سلبریتی ها خیلی بد باختند.

3- دیدن شبهای برره تنافری با علاقه به نظام و رهبری نداره. ولی اینکه شما با اینکه هیچ مؤونه ای نداره، ولی باز هم اهمیتی به نظام و رهبر و مسئولینش ندی، محل تامله. به فرض دهه قبلی ها تو این زمینه خوب نبودند، اما قابل انکار نیست که نسل بعدی با سرعت بیشتری دارند به اون سمت میرند.



من عینک بدبینی به این نسل ندارم. اتفاقا تو خیلی از زمینه ها از قبلی ها بهترند. همینکه اینقدر راحت زیر بار بت سازی از یک شخص و تبعیت بی چون و چرا نمیرند، خودش یک مزیت مهمه. من حرفم این بود که اینهمه بودجه و امکاناتی که نظام داره برای اینها خرج میکنه، نتونسته به نتیجه دلخواه برسه و این زنگ هشدار هست برای مسئولین.
ولی در کل از نسلی که بیشتر جوانیش داره به کارهای چیپ و میان مایه و بی خاصیت میگذره، نمیشه امید چندانی هم داشت. شما به خودتون نگاه نکنید. شماها استثنایید واقعا. یک حدیثی هست که میفرماد "جوانی که اهل تن پروری بوده و در دوران سلامتی سرمایه ای مهیا نکرده و در اولین فرصتهای زندگی و نیرومندی درس عبرتی نگرفته و درخشنده ترین دوران عمر خود را به رایگان از کف داده، آیا میتواند در پیری جز شکستگی و ذلت انتظاری داشته باشد؟" 
خب واقعا هم همینه. از اینهایی که حوونی شون با این چیزها میگذره چه توقعی میشه داشت؟!

پاسخ:
خوشحالم که موافقید. شماها که الان اول دوران مفید زندگیتونه سعی کنید حتما به بقیه هم سن های خودتون کمک کنید. سعی کنید مساله و دغدغه اینها رو از مسائل چیپ به مسائل مهم تغییر بدید

پاسخ:
دقیقا همینطوره. بی تدبیری هاشون دامن خودشون رو گرفته

پاسخ:
میخواید متن پیشنهادی کامنت بدم بهتون؟ یه کم هزینه داره فقط! :))))

پاسخ:
با بخش اول نظرتون موافقم ولی به نظرم تو بخش دوم از دایره انصاف خارج شدید!

:)))))))

پاسخ:
چه خوب که حواستون به این چیزها هست. منتها حقیقتا راه سختی هم پیش رو  هست و صرف دانستن کافی نیست. باید عمل کرد و سخت و پرتلاش هم عمل کرد. همه مون وظیفه داریم


(ببخشید که دیر جواب دادم)

پاسخ:
به نظرم بهتره که مجددا روی مفهوم این آیه (اکثر الناس لایعقلون....)  تامل کنید. اینقدر راحت نمیشه از این آیه برداشت کرد. فرض بفرمایید در زمان رسول الله که ایشان موفق شده بودند اکثر قریب به اتفاق جزیره العرب رو مسلمان کنند، کسی میتونست به این آیه اشاره کنه؟! و هزار و یک مثال دیگه تا اجماع کشوری برای پیروزی انقلاب اسلامی و قس علی هذا


با این فرمایشتون که خیلی از این مجازی ها صرفا در حد فالوئر هستند و در سختی ها پای کار نیستند موافقم

(ببخشید که دیر جواب دادم)

پاسخ:
جوابم به رز هم خوندید؟


به نظر شما اگر مسئولین آینده مملکت از بین اون اقلیت باشه بده؟ من که ترجیح میدم اون اقلیت حاکم باشه!


(ببخشید که دیر جواب دادم)

پاسخ:
آخ آخ
یعنی گل گفتید! :)))))))
بخوایم این قضیه رو باز کنیم باید یقه پاره کنیم و گریه کنیم یعنی!!


(ببخشید که دیر جواب دادم)

پاسخ:
حالا ما میایم اون طولانی ها رو میخونیم منت میذاریم خمار خان؟!
ای بابا
ای بابا

رفاقتم رفاقتهای قدیم!
ای روزگار! (آیکون گزیدن انگشت تحسر!)

پاسخ:
اینکه دهه شصتی ها هم خیلی کم کاری کردند بحثی نیست. منتها من حرف اصلیم سر سطح دغدغه هاست. ببین واقعا دغدغه اون نسل خیلی دغدغه های بالایی بود. جوونهایی که اواسط دهه هفتاد به بروز و ظهور رسیده بودند واقعا براشون ازادی بیان، اهمیت مطبوعات، حقوق ملت، دموکراسی، نسبت دین و دولت، عدالت اجتماعی و اینجور مسائل دغدغه اصلی بود. براش مطالعه میکردند، مبارزه میکردند و حتی هزینه میدادند. . نمونه موفقش هم که شما دنبالش میگردی مثلا دولت دوم خرداد بود. ولی الان واقعا دغدغه ها عوض شده. خیلی سطح دغدغه ها افت کرده. واقعا نمیشه منکر این شد.


(ببخشید که دیر جواب دادم)

پاسخ:
همنظر نیستیم. طرف مقابل خیلی زورش زیاد بود و همه ابزارها رو داشت. تحویل دولت به یک پوپولیست خیلی ناشی از ضعف جوانهای اون دوره نیست. چون اساسا جنگ برابری نبود