الدین

مدتی است که به دنیا از دریچه چشم یک اسکیمو نگاه می‌کنم. وقتی با پدیده‌ای روبرو می شوم از خودم می‌پرسم اگر یک اسکیمو  بودی یا سرخ پوستی که هزار سال پیش درمیان شایان ها زندگی می‌کرد، این موضوع برای تو معنی دار بود؟ و آیا اصلا اهمیتی داشت؟ وقتی اینطور به قضایا نگاه کنید پدیده ها انسانی‌تر می شوند و به ویژه فرقه گرایی ها رنگ می‌بازند. بیایید با همین نگاه به حادثه عاشورا نگاه کنیم و بپرسیم برای منِ اسکیمو کشته شدن یک انسان به همراه یاران و خانواده اش چه اهمیت و معنایی دارد؟ من به عنوان یک اسکیمو می پرسم: هزاران بار در طول تاریخ چنین اتفاقی افتاده است و بلکه بسیار وحشیانه تر و ظالمانه‌تر. چرا برای آنها دسته راه نمی‌اندازید؟

 البته ممکن است اسکیموی تحصیل کرده ای باشم و این را هم بپرسم که اگر ارزش حسین (ع) را در قیام می‌دانیم، در دوران اموی و عباسی قیام کننده کم نبوده است. نمی‌گویم چرا برای عبدالله ابن حنظله و بابک خرمدین و مختار عزاداری نمی‌کنید، اما می پرسم اگر ارزش به قیام است چرا برای زید بن علی و فرزندان او و فرزندان امام حسن عزاداری نمی‌کنید؟ به علاوه مگر خود شما مسلمان ها حکم قیام کننده علیه حاکم مسلمان را کشته شدن نمی‌دانید؟

واقعیت این است که باید از اینها فراتر رویم وگرنه امام حسین (ع) چیزی برای عرضه ندارد که دیگران عرضه نکرده باشند. وقتی از نگاه این اسکیمو که احتمالا مشغول شکار فوک می باشد به داستان نگاه کنیم از خودمان می‌پرسیم عده ای سالها پیش کشته شده اند، خدا رحمتشان کند اما اینها به من که امروز زندگی می‌کنم چه ربطی دارد و چرا من باید وقت و سرمایه ام را صرف زنده نگه داشتن یاد کسانی کنم که دیگر در این دنیا نیستند و طبیعتا نیازی به این چیزها ندارند؟ واقعا حسین (ع) برای ما و مسائل بی شمارمان چه حرفی دارد؟ قیام حسین بن علی (ع) حرکت مهمی است اما بی نظیر نیست. ارزشمند بودن حسین بن علی و هر انسان دیگری در گرو تاثیر مثبتی است که می تواند بر زندگی من و دیگر انسان ها داشته باشد.

مهم این است که بفهمیم آرمان حسین(ع) در طول زندگی اش (و نه صرفا در بازه زمانی محدود قیام کربلا) چه بود و آیا این آرمان ها امروز دردی از ما دوا می کنند یا نه. چه در رابطه با امام حسین(ع) و چه در رابطه با دیگر ائمه(ع) باید همین سوال را پرسید. به نظر می رسد دلیل اینکه ائمه تاثیری بر زندگی مردم ندارند وهمین عزاداری عاشورا تا این حد بی معنی و بی ثمر شده است، بی پاسخ ماندن همین سوال است. هر وقت طوری به این سوال جواب داده شد که یک اسکیمو بهروزی خود را در گرو پیام حسین ابن علی (ع) دید می‌توان شاهد تاثیرات مثبت این همه سرمایه‌ای بود که در ایام دهه عاشورا هزینه می‌شود.