الدین

منتقل شده از وبلاگ قبلی:

بعید نیست که این روزها از یکی از تریبون های رسمی بشنویم که فلانی قرآن را باز کرده و دیده نوشته سوره جن. این جریان انحرافی حتی در قرآن هم نفوذ کرده!....این روزها فضای سیاسی کشور تا گردن در بحث درباره جریان انحرافی فرو رفته و تریبون های رسمی مسابقه "افشای پشت پرده جریان انحرافی" راه انداخته اند. هرکس حرف عجیب و غریب تری بزند بیشتر تحویلش میگیرند. اما من میخواهم از آن چیزی که جریان انحرافی نامیده میشود دفاع کنم. هرچند من هیچ علاقه ای به امثال آقایان احمدی نژاد و مشایی و بقایی ندارم اما این ناجوانمردانه نواختن مخالف هم آزارم میدهد.

من میخواهم بگویم وقتی احمدی نژاد رای مردم را گرفته و قانونا رئیس جمهور است قطعا حق دارد معاون اولش را خودش انتخاب کند. قطعا حق دارد هرکسی را میخواهد برای وزارت معرفی کند. حق دارد رئیس دفتر و رئیس میراث فرهنگی دولتش را خودش انتخاب کند. کما اینکه وزرا هم در انتخاب معاونینشان آزادند. اصلا دموکراسی و مردم سالاری و حکومت قانون یعنی همین. شاید به نظر ما اشتباه میکند اما او حق اشتباه کردن هم دارد. او طبق قانون این اختیارات را دارد و البته مجلس قوه قضاییه هم وظایف خاص خود را دارند.

به نظر من جریان انحرافی واقعی آن تفکری است که کارش شده برچسب زدن و قلدری و هوچی گری. یکی را لیبرال می نامد، دیگری را غربزده، بعدی را عامل استکبار، به گروهی فتنه گر میگوید و یکی دیگر را جریان انحرافی می نامد. این جریان انحرافی واقعی قوی ترین ابزارها را در اختیار دارد. سپاه، صداوسیما، روزنامه های مختلف، تریبون های نماز جمعه و خیلی تریبون های دیگر. کار این جریان شده اینکه هرکس را تا زمانی که مطابق میل او عمل میکند قبول کند و در غیر اینصورت با همه ابزارهایش آنقدر او را میکوبد تا رامش کند. برای این جریان رئیس جمهور یک عروسک خیمه شب بازی است که باید به ساز آنها برقصد. بخواهد مستقل باشد انگ میخورد.