الدین

 ساعت 7 صبح روز سه شنبه 18 مرداد ماه سال 62  برای اولین بار عراق از سلاح شیمیایی در جنگ با نیروهای ایرانی استفاده کرد. از این تاریخ تا پایان جنگ 

۱۰ هزار نفر در ایران و ۸ هزار نفر در عراق به واسطه استفاده ارتش صدام از سلاح شیمیایی کشته و صدها هزار نیز  مجروح شدند که تا اخر عمر تبعات این مجروحیت با آنها خواهد ماند. علی رغم وجود قوانین متعدد که استفاده از سلاح شیمیایی را ممنوع کرده اند واکنش قدرت های جهانی در برابر این جنایت های صدام از حمایت تا سکوت و یا نهایتا اقدامات انفعالی متغیر بود.

در طول جنگ ایران و عراق، چند بار روسای وقت شورای امنیت با صدور بیانه های غیرالزام آور عراق را به خاطر استفاده از سلاح های شیمیایی محکوم کردند. اما این شورا، به خاطر نفوذ و حق وتوی قدرت های بزرگ، هیچ گاه نتوانست با صدور قطعنامه الزام آور، عراق را به خاطر استفاده از این سلاح ها محکوم کند.

در یکی از آخرین تلاش ها پیش از حمله سردشت، در ۲۱ مارس ۱۹۸۶، تلاش اکثریت اعضای شورای امنیت برای تصویب یک بیانیه در محکومیت حملات شیمیایی مکرر عراق علیه نیروهای ایرانی، با رای منفی ایالات متحده ناکام ماند. ۱۰ کشور دیگر عضو شورا به این متن رای مثبت دادند و کشورهای بریتانیا، فرانسه، استرالیا و دانمارک، در رای گیری شرکت نکردند.

به این ترتیب صدام در سایه حمایت و سکوت بلوک غرب و شرق و کشورهای اسلامی_عربی دست خود را در استفاده از سلاح شیمیایی باز دید و از این فرصت نهایت استفاده را کرد. در آن زمان حمایت کنندگان صدام با هدف کنترل ایران از هر اقدامی که منجر به تضعیف صدام می شد پرهیز کردند. از نظر آنها صدام متحدی بود که منافع آنها را تامین می کرد و به همین دلیل اگر جنایتی انجام می داد قابل چشم پوشی بود.

از آن زمان تا امروز نویسنده خاطره ای از استفاده از سلاح شیمیایی در خاورمیانه ندارد. استفاده مجدد از سلاح شیمیایی مربوط به جنگ سوریه می شود. در یکی از آخرین موارد استفاده ساکنین خان شیخون در ادلب قربانی سلاح شیمایی شدند و از همان ابتدا ارتش سوریه در مظان اتهام قرار گرفت.

نتایج تحقیقات اخیر سازمان ملل در مورد این حمله شیمیایی چند روز پیش، پنج شنبه 5 آبان منتشر و ارتش سوریه به عنوان عامل حمله معرفی شد. این خبر در رسانه های ایران چندان انعکاس پیدا نکرد. تنها پس از موضع گیری مقامات سوری و روسی در برابر این گزارش بود که رسانه های ایران با انتشار این مواضع  به صورت ضمنی به گزارش سازمان ملل اشاره کردند و عموما نتایج گزارش را ادعای سازمان ملل عنوان کردند. 

قبل از انتشار این گزارش در 2 آبان(سه شنبه هفته گذشته) روسیه قطعنامه شورای امنیت در باره تمدید مامویت تحقیق درباره استفاده دولت سوریه از سلاح شیمیایی را وتو کرد و به این ترتیب مجددا ارتش سوریه خود را آغوش حمایت و سکوت متحدان دید.

به نظر می رسد از سردشت تا حلبچه و فاو و خان شیخون آسمان یک رنگ است. جنایت اگر از طرف متحد باشد قابل چشم پوشی است و می توان با اغماض و تغافل از کنار آن‌گذشت.