الدین

"آمریکا را دوباره بزرگ کن" شاید ترجمه خوبی از شعار کمپین انتخاباتی ترامپ نباشد اما مهمترین دلیل انتخاب شدن این بساز بفروش نیویورکی همین بوده است. اینکه چرا علی رغم بی برنامه بودن، رسوایی هایی اخلاقی متعدد و انواع اظهار نظر های زن ستیز، ضد مهاجرین، نژادپرستانه و ضد مسلمان ها توانست در انتخابات پیروز شود و جهان را وارد یک شک بزرگ و دوران بلاتکلیفی کند ریشه در این دارد که مردم آمریکا نمی خواهد واقعیت های جهان امروز را بپذیرند. 

واقعیت این است که جهان تغییر کرده است و در این دنیای جدید آمریکا دیگر نمی تواند بدون همکاری سایر کشورها سیاست های خود را به تنهایی اعمال کند. تجربه دخالت های نظامی آمریکا در عراق و افغانستان نشان داد، دخالت های آمریکا فقط اوضاع را بدتر میکند و هزینه های آن برای اقتصاد آمریکا که رقیبی جدی مانند چین پیدا کرده است کمر شکن است. آمریکا نیازمند تشکیل ائتلاف و جلب نظر و همکاری دیگران است.

خط مشی سیاست خارجی اوباما مبتنی بر همین واقعیت بود و اگر از بلاتکلیفی در سوریه صرف نظر کنیم، کاملا موفق بوده است. یعنی با کمترین هزینه برای ملت آمریکا دست آوردهای بسیار خوبی داشته است. اما برای مردم آمریکا این واقعیت قابل پذیرش نیست. مردم آمریکا همچنان در نوستالوژی دوران روزولت، ریگان، بوش پدر و روسای جهور قدرتمند آمریکا که دست به لشکر کشی های بزرگ زدند و قدرت آمریکا را به رخ کشیدند زندگی می کنند.  کسی که به خوبی این نوستالوژی را نمایندگی کرد ترامپ بود و باور کنید اگر رسوایی های اخلاقی و اظهارات عجیب و غریبش نبود، رای بیشتری میتوانست جمع کند.

اما مردم آمریکا اشتباه کردند و اتفاقا به کسی رای دادند که سیاست هایش موجب ترک تازی رقبای آمریکا می شود.

پ.ن: خنده دار ترین تحلیلی که این روز ها شنیده ام این است که انتخاب ترامپ نشان دهنده خیزش مردم آمریکا علیه سیستم و نتیجه جنبش وال استریت است.